Μαρτίου 13, 2008

Αντίο καλέ μας Γκουίντο — indy.gr

αντίο...

Το Σάββατο στις 11.00 στο Α'Νεκροταφείο, στον Καθολικό Ναό θα τραγουδήσουμε, όπως έγραψαν τα παιδιά στο Indy.gr



H ATMAMAΞA

Δεν ξέρω πως ήταν, ούτε πως τον λέγανε
με ποια φωνή μιλούσε, με ποια φωνή τραγουδούσε
πόσα χρόνια είχε δει να περάσουν, τι χρώμα ήταν τα μαλλιά του,
αλλά στο νου μου έχω την εικόνα του,
οι ήρωες είναι όλοι νέοι και όμορφοι
οι ήρωες είναι όλοι νέοι και όμορφοι
οι ήρωες είναι όλοι νέοι και όμορφοι.

Γνωρίζω όμως την εποχή των γεγονότων, ποια ήταν η δουλεία του:
τα πρώτα χρόνια του αιώνα, μηχανοδηγός, σιδηροδρομικός
την εποχή που ξεκίνησε ο ιερός πόλεμος των κουρελιάρηδων
φαινόταν και το τραίνο ένας μύθος της εξέλιξης
που σφεντόνιζε πάνω στις ηπείρους
που σφεντόνιζε πάνω στις ηπείρους
που σφεντόνιζε πάνω στις ηπείρους.

Και η ατμάμαξα έμοιαζε με παράξενο τέρας
που ο άνθρωπος διαφέντευε με τη σκέψη και με το χέρι
με ένα βρυχηθμό άφηνε πίσω της αποστάσεις που φαινόταν ακαταμέτρητες
θα έλεγες ότι είχε μέσα της μια τρομερή δύναμη,
την ίδια δύναμη με τη δυναμίτη
την ίδια δύναμη με τη δυναμίτη
την ίδια δύναμη με τη δυναμίτη.

Μα μια άλλη μεγάλη δύναμη άνοιγε τότε τα φτερά της
λόγια που έλεγαν: “όλοι οι άνθρωποι είναι ίσιοι”
και κατά των βασιλιάδων και των τύραννων έσκαζε στη ζωή
η βόμβα των προλετάριων, και φώτιζε τον αέρα
ο πυρσός της αναρχίας
ο πυρσός της αναρχίας
ο πυρσός της αναρχίας !

Ένα τραίνο κάθε μέρα περνούσε από τον σταθμό του
ένα τρένο πολυτελείας, με μακρινό προορισμό
έβλεπε τιμημένους ανθρώπους, σκεπτόταν στα βελούδινα, τα χρυσαφικά
σκεπτόταν στη φτωχή μέρα του κόσμου γύρω του,
σκεπτόταν σε ένα τραίνο γεμάτο άρχοντες
σκεπτόταν σε ένα τραίνο γεμάτο άρχοντες
σκεπτόταν σε ένα τραίνο γεμάτο άρχοντες

Δεν ξέρω τι έγινε, γιατί την πήρε την απόφαση
ίσως ένας αταβιστικός θυμός, γενιές χωρίς όνομα
που ούρλιαζαν για την εκδίκηση, του τύφλωσαν τη καρδιά
ξέχασε το έλεος, λησμόνησε την καλοσύνη του
η βόμβα του η ατμομηχανή
η βόμβα του η ατμομηχανή
η βόμβα του η ατμομηχανή.

Και στη σιδηροδρομική γραμμή στεκόταν η ατμάμαξα
η παλλόμενη μηχανή φαινόταν ζωντανό πράγμα
έμοιαζε με νεαρό πουλάρι που ελεύθερο από το χαλινάρι
δάγκωνε την σιδηροτροχιά με ατσάλινα μυς
με τυφλή δύναμη σαν την αστραπή
με τυφλή δύναμη σαν την αστραπή
με τυφλή δύναμη σαν την αστραπή

Και μια μέρα σαν τις άλλες, ίσως με μεγαλύτερη οργή μέσα του
σκέφτηκε ότι ήταν σε θέση να επανορθώσει κάποια αδικία
ανέβηκε στο τέρας που κοιμόταν, προσπάθησε να διώξει τον φόβο του
και πριν σκεφτεί τι ετοιμαζόταν να κάνει
το τέρας καταβρόχθιζε την πεδιάδα
το τέρας καταβρόχθιζε την πεδιάδα
το τέρας καταβρόχθιζε την πεδιάδα.

Έτρεχε ανήξερο το άλλο το τραίνο, θα έλεγες χωρίς βιασύνη
κανείς δεν φανταζόταν ότι έτρεχε προς την εκδίκηση
αλλά στο σταθμό της Μπολόνια έφτασε το νέο σαν αστραπή
“έκτατη ανάγκη, ενεργείστε επειγόντως
ένας παλαβός χίμισε κατά το τραίνο
ένας παλαβός χίμισε κατά το τραίνο
ένας παλαβός χίμισε κατά το τραίνο. ”

Και εν τω μεταξύ τρέχει τρέχει τρέχει η ατμάμαξα
και σφυρίζει ο ατμός
και είναι σαν να έλεγε στους κυρτούς αγρότες, το σφύριγμα που διαδίδεται στον αέρα:
αδερφέ μη φοβάσαι, διότι εγώ τρέχω προς το καθήκον μου
ας θριαμβέψει η δικαιοσύνη των προλετάριων
ας θριαμβέψει η δικαιοσύνη των προλετάριων
ας θριαμβέψει η δικαιοσύνη των προλετάριων.

Και εν τω μεταξύ τρέχει τρέχει τρέχει πάντα πιο δυνατά
και τρέχει τρέχει τρέχει τρέχει προς τον θάνατο
και τίποτε πια μπορεί να σταματήσει την τεράστια καταστρεπτική δύναμη
περιμένει μόνο την σύγκρουση και να φτάσει μετά η κάπα
της Μεγάλης Κυρίας της Παρηγοριάς
της Μεγάλης Κυρίας της Παρηγοριάς
της Μεγάλης Κυρίας της Παρηγοριάς.

Η ιστορία μας λεει πως τελείωσε η κούρσα
ένας κλειδούχος εξέτρεπε τη μηχανή σε αδιέξοδο
με τη τελευταία κτηνώδη κραυγή η μηχανή εξέβαλε πετρώματα και λάβα
ανατινάχτηκε προς τον ουρανό, μετά ο καπνός τα περίβαλε όλα σαν πέπλο,
τον μάζεψαν που ανέπνεε ακόμα
τον μάζεψαν που ανέπνεε ακόμα
τον μάζεψαν που ανέπνεε ακόμα.

Μα σε μας αρέσει να τον σκεφτούμε ενώ είναι πίσω στο κινητήρα
και τρέχει ταχύς με την ατμομηχανή του
και να ακούσουμε ξανά μια μέρα το νέο
μιας ατμάμαξα σαν ζωντανό πράγμα
που σφεντονίζει σαν βόμβα κατά της αδικίας
που σφεντονίζει σαν βόμβα κατά της αδικίας
που σφεντονίζει σαν βόμβα κατά της αδικίας.

2 σχόλια:

Άγγελος Παναγιωτάκης είπε...

Αντίο και απο εμάς που δεν ξέραμε τον Γκουίντο και τόσο καλά αλλά περπατίσαμε πλάι του πολλές φορές...
http://indy.gr/newswire/antio-kale-mas-gkoyinto
"ας θριαμβέψει η δικαιοσύνη των προλετάριων"

Μαρίνα είπε...

Τον θυμάμαι κι εγώ, σε κάποια πορεία. Πολύ συγκινητικό τραγούδι.
Ευτυχως που δεν είμαστε μόνοι...
Καλή εβδομάδα!